Una dona és dascumparira, folsis pé culpa de las raguellas an casa, folsis pé siguí un altr´homa, folsis pé ascapà de ella mateixa. És manasté trubà-la, però, o almancu çalcà-la pé astà a ma l´ànima an pau. Pensan a ella lu para asbaït, la mara maralta, la filla aburrira, lu jalmà disgustat, lu marit poeta.