Àteros piessignos

S'òpera

Sunt prus de 20 annos chi unas cantas leges ant reconnotu a sa limba pròpria de custa terra unu status semi-legale. Pariat totu fatu, ma su sistema polìticu culturale chi negat unu sardu comunitàriu at agatadu sas maneras suas tardocoloniales pro arrèssere sa chistione. Su negatzionismu narat semper prus pagu chi su sardu est unu dialetu, o chi no esistit, ma, cun prus balentia, trabballat dae intro sas lìnias pro negare in sos fatos su chi sa realidade imbetzes at avaloradu. No est simple pro totus a àere sas cumpetèntzias pro intrare in sa chistione. Tando sunt tempos pretzisos pro torrare a istudiare, a sighire rastros fungudos e dodas chi su tempus no at minimadu in nudda. A dies de oe est unu sàgiu chi acrarit in su minudu comente si fràigat e si impreat una limba comunitària e tzìvica. Un´ascusòrgiu de pensamentos de giudu chi bos at a ispantare e afortigare in s´identidade bostra sarda e cuntemporànea.
Cumprèndere sa bellesa de su sardu e proare a l´iscrìere e a lu faeddare bidende·lu che sinnu de tzivismu nou. Ischire chi est unu mèdiu chi nos agiuat a cuncordare pensamentos positivos pro custu tempus malu chi semus bivende. A dies de oemovet dae su bisu chi aiant tentu Simon Mossa, Emìliu Lussu e Giuanne Lilliu pro unu sardu modernu, ànima de benidore sìncheru de custu pòpulu chi est postu a làcana in su mare, fache a s´àfrica e palas a s´Europa.
Amus bisòngiu de una limba noa chi nos fatzat tzentru de su mundu nostru o chi nos istrinet una bisura noa de su chi semus, foras de èssere una periferia italiana. Sena bizantinismos antropològicos pro dispintare, ma essende nois a beru. Pro fàghere custu, leghende custas rigas, devimus àere s´atrivimentu de truncare cun sas ideas betzas chi ant semper postu a rumbulare, pro nde ingendrare noas, prus a cunsonu cun sas dies chi semus bivende. Amministratzione, tecnologia, poderiu, mercadu, traballu, solidariedade, literadura, mèdia, giornalismu, televisione, polìtica. Totu su chi cumponet una sotziedade oe in die.
In custu libru s´acrarit su continuum culturale, ma finas sintàticu e lessicale, de custa limba, chi est tècnicu, ma mescamente òbera de coro e sentimentu. Sa comunidade sarda at bisòngiu de abalentare una limba sua tzìvica e unitària. Sena gherras cun sa traditzione, ma cun meledos fungudos chi pàgina cun pàgina ghiant a iscoviare s´ùrtimu topos isconnotu: sa limba sarda de sa cuntemporaneidade.